ROEIVERENIGING WEESP

Altijd ‘n beetje spannend, een eerste toertocht. Maar ook goed om eens te ervaren hoe het is om langer achter elkaar door te roeien. Zo lang, dat de billen van hout worden en de handen gaan branden. Gelukkig gesteund door ervaren roeiers, die je erdoorheen slepen.

Voor degenen die nu instructie volgen - bijna gaan afroeien of in ieder geval al bedreven genoeg zijn om een flink aantal kilometers te ‘vreten’ - heeft de instructiecommissie een tweedaagse toertocht georganiseerd van Wijk bij Duurstede naar Weesp. Een prachtige en supergezellige tocht! Twee zalige roeidagen, met heus blote-benen-weer. Zondag tijdens de laatste loodjes nog een verraderlijk tegenwindje, maar verder heerlijk rustig vaarwater. En die beginnende roeiers, die hebben het fantastisch gedaan!

Zaterdag – van Wijk bij Duurstede naar Utrecht

Een flinke club vandaag. Maar liefst 19 man heeft zich op de vereniging verzameld. 18 roeiers en Arthur, die de ‘waldienst’ voor zijn rekening neemt en er een feilloos gevoel voor blijkt te hebben wanneer en waar extra handen wenselijk zijn. Keer op keer doemt hij stilletjes op langs de route. Echt geweldig! Veel dank daarvoor!

Extra handen kunnen we goed gebruiken bij de sluizen van Cothen en Werkhoven, die niet draaien en waar we de boten dus zelf over moeten tillen. Een hele ervaring. Het is één van de weinige obstakels. Naast de ondieptes, geflankeerd door balken net onder het wateroppervlak, soms best een eind uit de oever. Waarschijnlijk voor het stimuleren en in stand houden van natuurvriendelijke oevers, die de vaart nog groener maken. Eén ploeg weet het voor elkaar te krijgen er met de hele boot overheen te wippen. Dan is er geen weg meer terug, althans geen makkelijke. Er moet een ‘reddende supper’ aan te pas komen om ze weer op weg te helpen. 

Het ploegje van ondergetekende belandt in het riet, als even gecheckt moet worden of de net gemaakte foto goed gelukt is. Prioriteiten, hè… Maar daar praten we verder niet meer over. Verder is het smooth sailing, over de mooi meanderende Kromme Rijn, waar vrijwel geen ander varend verkeer is om rekening mee te houden, al helemaal niet gemotoriseerd. Wat een luxe! We passeren groen grasland, boomgaarden, idyllische huisjes en mooie kasteeltjes. En ervaren vooral heel veel rust. Pas als we Utrecht naderen en het prachtige Amelisweerd doorkruisen, verschijnt er langzaam meer volk langs de oevers. Er is weinig horeca langs de route. De lunch nuttigen we her en der, als varende picknick of bij een enkel verdwaald steigertje.

Dus als we bij het terras van Theehuis Rhijnauwen aankomen, nemen we het er eens flink van. Waarom niet nog een tweede pannenkoek bestellen, als de eerste al verorberd is? Die roeien we er wel weer af, tijdens de laatste etappe naar roeivereniging Viking in Utrecht, de eindbestemming van de dag. Van natuur naar stad, met bijbehorende drukte op en langs het water. De stuurmanskunsten kunnen hier goed bijgespijkerd worden, laverend tussen allerhande bootjes, sups en kano’s door. Niemand lijkt hier ooit van ‘stuurboordwal houden’ gehoord te hebben. Roeier uit de septembergroep Renske, die pas voor de tweede keer een stuurtouw in handen heeft, loodst ons daar feilloos doorheen. Waarvoor hulde! 

Aangekomen bij Viking worden de boten gestald voor de nacht. Terwijl de chauffeurs hun auto’s ophalen in Wijk bij Duurstede, genieten we in het zonnetje na van een mooie, bijzondere dag. 

Zondag - van Utrecht naar Weesp

Op zondag een bescheidener groepje roeiers, 8 om precies te zijn. De C4-boten laten we achter in Utrecht, om met twee wherry’s de tocht te vervolgen. Om te beginnen dwars door het centrum van Utrecht, over de Oudegracht. Het is al tegen tienen, maar de stad lijkt nog te slapen, als wij kalmpjes langs de werven en onder de eeuwenoude bruggetjes door varen en ons vergapen aan de statige huizen, fijne stoepterrasjes en een stel verdwaalde ganzen. Het perspectief vanaf het water blijft altijd zo bijzonder. Je ervaart de stad meteen op geheel andere wijze.

Zodra we de Weerdsluis door zijn, bevinden we ons op ‘eigen’ water. Vanaf nu volgen we de Vecht, tot we weer thuis zijn. Vandaag breder vaarwater, veel mooie buitenplaatsen, talrijke theehuisjes en pittoreske dorpjes als Breukelen en Vreeland. Hier wel veel gelegenheid voor versnaperingen aan de wal. Van koffie met gebak tot frisse drankjes en ijs. Regelmatig stappen we even op de kant en zoeken we een mooi terras op. 

Tussen de stops in roeien we stug door. Een wherry voortstuwen voelt toch heel anders dan een C4 door het water laten glijden. Met z’n tweeën op de stuurplaats van het uitzicht genieten, op comfortabele kussens, wordt zeer gewaardeerd. Maar op de roeibank is het soms flink aanpoten. 40km blijkt best lang. Zoals één van de roeiers zegt als we langs Bruinekool varen: ‘Als we hier tijdens de les komen, vinden we dat we al een hele afstand hebben afgelegd!’ Nu hebben we, als we dit punt passeren, al ruim 35km in de benen! Het begint langzaam te schemeren en de ‘haven’ lonkt. Maar dankzij een warm welkomstcomité langs de route - we worden gechaperonneerd door het meevarend bootje van ‘de man van’ en familie en vrienden staan ons toe te zwaaien vanaf de steigers van Uitermeer en ‘n paar woonboten -, varen we de tocht soepeltjes uit.

Heel veel dank voor de organisatie, in het bijzonder aan Arthur. Dank ook aan de chauffeurs, alle op- en afladers én Cees, die speciaal voor de botenwagen is meegereden naar Wijk bij Duurstede! Het was weer een mooie, bijzondere tocht. Eén om te koesteren.

Jantien Meijer