ROEIVERENIGING WEESP

Zaterdag 2 juni werd het lustrum van de roeivereniging gevierd. Lang van te voren aangekondigd en omringd door geheimzinnigheid. Tipjes van de sluier werden opgelicht in vele mails, een hilarisch filmpje volgde en dan eindelijk werd het definitieve programma bekend gemaakt! YES, dat ziet er leuk uit … een kolfje naar mijn hand … ik had mij al opgegeven gelukkig.

Na in relatieve rust familie van Schiphol te hebben gehaald heb ik mij toch enigszins gehaast om naar de roeivereniging te gaan. De opening met speeches had ik al gemist … bij binnenkomst verrast door hoe leuk het terrein er uit zag.

Een prachtige tent/overkapping met fleurige versiering over het hele terrein. Wow, prachtig gedaan! En iedereen was gezellig bezig met praten en de wateractiviteiten.Wat er gedaan kon worden was suppen, drakenboot roeien, sloep roeien, bal lopen, een eindje varen in de sloep “Watermaatje” en waterfietsen in een auto.

Bij elk onderdeel was er uitleg door ‘professionals’ waarna we zelf aan de slag konden. Ik begon met suppen na toch maar eerst die spijkerbroek verruild te hebben door roeikleding; je weet natuurlijk maar nooit. Net als een skiff is zo’n plank zonder meer wiebelig en moet je met je benen flink in de weer om balans te houden. “Kramp in mijn voeten”, heb ik ook meerdere keren gehoord.

Waterfietsen kwamen voorbij met gezellig pratende inzittenden, Jan, István en Jeanine haalden een nat pak, zelf ging ik ook bijna in een ongeconcentreerd moment, maar nieuw lid Cora ging in haar prachtige jurk sierlijk rechtop over de Vecht. Moedig! Gelijk maar in een skiff?

Daarna kon ik zo instappen in de drakenboot met nog zo’n 18 andere leden. Frank, alias Mark, op de trommel (weer een natuur talent!), een professional wiens naam ik niet heb opgeslagen aan het roer en de rest als motor; oh ja, Josje was onze leider/slag. Totaaaal anders dan het roeien wat wij gewend zijn: een korte slag met een PEDDEL, veel lawaai en ogen naar het midden van de boot gericht. Wat het zelfde is: nat worden door hetzij je voorganger, hetzij door degenen achter je. Menige moppers daarover kwamen langs; niet geheel onbegrijpelijk als je daar in je gewone (niet roei) kleding zit welke je de rest van de dag nog aan moet. We zijn na wat oefeningen de Kom ingevaren onder veel belangstelling van terrasjes mensen. Veel mobiele telefoons werden op ons gericht als waren we bekende Nederlanders.

Op de terugweg een wedstrijdje gedaan met de sloep die in hun nadeel uit viel (zoals altijd met een sloep!). Terug op het vlot voelde ik al wat nieuwe spiertjes, maar er moest nog meer uitgeprobeerd worden. Dus op naar het bal lopen. Wel even slikken om je op te laten sluiten in een afgesloten bal, maar als je wat wilt… Na het opblazen van de bal werd ik zo het vlot afgerold. De eerste momenten vond ik het meest bijzonder: je ligt letterlijk in je eigen bubbel te dobberen in relatieve rust omdat het plastic het geluid toch anders of minder hard laat klinken. Gaan staan was één ding, blijven staan een tweede. Koprollen was makkelijker, maar na 3 keer was dat ook wel genoeg! Voor mijn gevoel werd ik vrij snel moe en hijgerig; weer op de kant was ik blij dat de rits van de bal openging: frisse lucht!!

Draaierig koffie gehaald met een gebakje (de op één na laatste; het was dan ook heerlijk gebak van Wesselman) en toen kwam de sloep terug. Karin wilde nog wel een rondje varen als we 8 mensen hadden. Gelukkig was het ronselen daarvoor niet al moeilijk, al wilden de meesten niet voor een tweede keer in de sloep! Na afloop had ik daar iets meer begrip voor; wat een zware riemen!

Met Jan, een ex-sloeproeier, op slag en ik zelf daarnaast gingen we volgens Karin best wel goed voor de eerste keer. Waar of niet waar maakte niet uit: ik vond het super leuk, twijfelde een split-second … maar heb besloten dat ik me toch liever bij de II Regenten houd. Jeanine en ik hebben dat maar even als 2-tallig team laten vastleggen door de professionele fotograaf!

En ineens was het 5 uur … het leuke en goed georganiseerde middagprogramma was alweer voorbij! Iedereen en met name natuurlijk de Lustrumcommissie: BEDANKT!!

Yne.