ROEIVERENIGING WEESP

In Memoriam Menno Wiersma

8 april 1963 – 4 mei 2023 

Menno had een goed hart. Als je ons vraagt wat Menno kenmerkt, dan komen er woorden als vriendelijk, aimabel, zachtaardig, altijd goed gemutst, betrouwbaar, belangstellend, bescheiden. Een teamspeler die geïnteresseerd is in anderen. Meer een stille kracht dan iemand op de voorgrond. En toch, of misschien wel juist daarom, kennen veel leden van onze vereniging hem.

Menno had ook een slecht hart, veroorzaakt door een erfelijke aandoening. Een hart dat de laatste jaren steeds meer impact had op zijn conditie en het vertrouwen in zijn eigen lichaam. Het samen roeien op de woensdag- en zaterdagochtend was niet langer vanzelfsprekend. De stap naar de gladde 4 toch niet haalbaar. Het lag niet aan zijn techniek, want hij had een mooie lange haal. En ook niet aan zijn loyaliteit of wilskracht. Zijn lichaam kon het eenvoudigweg niet meer aan. Menno accepteerde deze fysieke grenzen op bewonderenswaardige wijze. Hij gunde ons, zijn ploeggenoten, de gladde 4 van harte en hoopte dat hij – als het straks wat beter ging – weer in een C-boot, skiff of gladde 2 kon roeien. En daar keken wij met hem naar uit.

We misten Menno in de boot. Als rustige en stabiele factor, als iemand van de harmonie die zich niet gauw gek liet maken. Vanwege deze kwaliteiten vroeg het bestuur van RV Weesp hem in 2022 om een bijdrage te leveren aan de bootreserveringen. Deze handelde hij gedegen en altijd vriendelijk af, wat hem de waardering van veel roeiers opleverde. Maar ook als handjes aan het vlot, meehelpend bij een wedstrijd of het proefroeien; op Menno’s kalme aanwezigheid kon je rekenen. Onze vereniging gaat hem missen.

Een aantal van ons begon samen met Menno in september 2016 in de basisinstructie. We wilden goed leren roeien, mochten elkaar aanspreken én we maakten lol met elkaar. Het sprak voor zich dat we als ploeg zouden doorgaan na het afroeien. Een ploeg die een natuurlijke instroom en uitstroom kende, maar die in de kern, in wat we belangrijk vinden, dezelfde bleef.

We hebben mooie tochten gemaakt. Regelmatig richting Loenen met als vaste prik de appeltaart bij de kaasboerderij. De soldaatjestocht. De lichtjestochten in de winter en vorig voorjaar de Weerribben. Vorige zomer is Menno ook nog mee geweest met de roeivakantie in Frankrijk, georganiseerd door Arthur en Nicola, en heeft daar nota bene zo’n 700 kilometer geroeid. In de lijst van 2022 staat hij dan ook op een indrukwekkende 16e plaats met 1075 geroeide kilometers! Bijna onvoorstelbaar als je bedenkt hoe het met zijn hart gesteld was.

Half april heeft de cardioloog nog in nauw overleg met Menno een stappenplan gemaakt, gericht op het verbeteren van zijn conditie. Van uitvoering is het niet meer gekomen. Wij zijn enorm verdrietig en geschokt door zijn plotselinge dood. Dag lieve Menno, we gaan je heel erg missen.

Angela, Anneke, Camiel, Ellen, Ilse, Kristien, Sergio en Wolter