ROEIVERENIGING WEESP

De Snerttocht 2024

Op zondagochtend 3 november, een stralende herfstdag, stonden zo’n twee en twintig roeiers klaar voor de jaarlijkse ‘Snerttocht’ naar Baambrugge. Rond tien uur stapten wij, de leerlingen Jasper en ik, in een wherry. Ons snelle team bestond verder nog uit de ervaren roeier Jan van Nautilus en de roeinestor Anne als stuurinstructeur. Voordat we instapten namen we uiteraard eerst een ‘neut,’ die Anne had meegenomen. Hij had ons glühwein aan boord beloofd, maar zijn gasbrander was net kapotgegaan, en zodoende dronken wij een koele Jägermeister.

Terwijl we vertrokken, maakten de andere roeiers zich klaar in verschillende C-boten. Wij waren, zeker met de ervaren Jan op boeg, natuurlijk al snel uit het zicht verdwenen. Koelbloedig staken we het Amsterdam-Rijnkanaal over en zetten koers richting het Gein. Daar was het water spiegelglad, en werd de rust nog slechts af en toe verstoord door een opstijgende reiger en een familie zwanen. Wat wil een beginnend roeier nog meer!

Anne leert de leerlingen niet alleen vakkundig om de boot te besturen, maar vertelt ook graag over zijn roeiavonturen uit de vorige eeuw. Zo blijkt de Snerttocht jaren geleden naar Weesp te zijn gehaald vanuit zijn oude woonplaats, het Duitse Bad Honnef, waar hij de barre ‘Eiswasserfahrt’ meemaakte. Dat waren nog eens tochten. Een gat in de boot, mannen die met veel te korte laarzen het water instapten, en er was nog iets met jonge roeiers die alle wijn hadden opgedronken. En terwijl wij aandachtig luisterden naar deze wilde verhalen, zagen we een grote groep ganzen op een hoge wal, en glinsterde de zon op het water.

Net toen we dachten dat het allemaal niet nóg mooier kon, kwamen we aan in het pittoreske Abcoude. Daar peddelde Jasper ons behendig langs een aantal hele lage bruggetjes waar de stuurstoel maar net aan onderdoor ging, en het haar van Anne, die bijna geheel plat in de boot lag, rakelings langs de brug scheerde. Niet veel later roeiden we als eerste Baambrugge binnen, waar we op een zonovergoten terras op de rest van de toergenoten wachtte. Daar aten we ook een heerlijke uitsmijter met rosbief. En de terugtocht was door de rood kleurende zon bijna nog mooier dan op de heenreis.

Op de vereniging wachtte ons zowaar glühwein en een weldadige erwtensoep, zelfgemaakt door Babs, terwijl de vegetarische versie (ook zelfgemaakt) uit de keuken kwam van Trudy T. Wat een dag, wat een tocht!