ROEIVERENIGING WEESP

Snerttocht met snertweer!

9 november 2019. Mijn eerste snerttocht. Gewoon een lekker ontspannen roeitocht, met kommetje snert tot besluit. Zo was mijn gedachte. Niemand had mij verteld dat dat gepaard zou gaan met snertweer. Ook de online weervoorspeller niet. Rond het middaguur 0,3mm regen en vrijwel geen wind, gaf die zaterdagochtend nog aan. De serieuze regenkleding daarom thuisgelaten, toog ik vol goede moed naar de vereniging. Onderweg dacht ik nog wel, hoeveel kilometer was het ook alweer? 26...? Hmm, met de basisinstructie zijn we nog niet verder gekomen dan Bruinekool. Het zal mij benieuwen...

De toercommissie heeft de bootindeling al gemaakt en alle boten in het water gelegd (wat is het allemaal goed georganiseerd!), dus wij kunnen zonder zorgen vertrekken. Naast heel leuk, is het ook best spannend om in een boot met ervaren roeiers te stappen. Ik wil natuurlijk niemand ophouden. Bij afvaart volgen de commando’s elkaar zo snel op, dat ik amper weet wat ik gehoord heb. Maar ik volg zowaar. Kennelijk goed genoeg gedrild het afgelopen halfjaar. Ik krijg de slag (en smaak) al snel te pakken. Wat is dit leuk. En we zijn nog maar amper op weg.

Na een beetje liggen en slippen door Weesp, wacht onze eerste grote uitdaging. De oversteek van het Amsterdam-Rijnkanaal. In de aanloop wordt het al iets onstuimiger, wat het gevoel van avontuur alleen maar vergroot. Eenmaal op het kanaal voelt het haast alsof we op zee varen. Ik overdrijf natuurlijk rijkelijk. Maar de wat langere en hogere golven geven zo’n ander soort ervaring dan roeien op de Vecht. Ik vind het fantastisch!

Zo onstuimig als het kanaal kan zijn (het viel nu alles mee), zo lieflijk kronkelt het Gein door het prachtige veenweidelandschap. De donkere luchten doen daar niets aan af. Ondertussen geniet ik van het door en door blijven roeien. Voor iemand die in mei is begonnen is dat een nieuwe ervaring. Ik vind het mooi hoe we steeds dezelfde beweging maken, maar toch geen slag hetzelfde is. Met andere woorden: het wordt nooit saai! (gelukkig maar)

De volgende uitdaging: Het (Nauwe) Gein, zoals op een bord staat aangekondigd. Nou, die haakjes hadden ze wel weg kunnen laten. Het is even puzzelen wat het beste werkt, maar vanaf het moment dat de slag peddelt en de stuur ons de goede kant op manoeuvreert, komen we er best soepeltjes doorheen.

Nog niet gemeld, maar constant aanwezig: buien. Onophoudelijk! Gaandeweg de tocht is het gestopt met zachtjes regenen. Al roeiend stoorde de nattigheid me niet zo, maar nu zijn mijn doorweekte schoenen en sokken niet meer te negeren. De kou trekt langzaamaan op. Ondertussen klotst het water centimeters hoog door de boot. Die warme choco hebben we nu toch wel verdiend, hoop ik. Gelukkig tekent Baambrugge zich al snel af aan de horizon.

Bij Café De Punt zijn de verhalen niet van de lucht. 'Broek nat, jas doorweekt.’ ‘Zelfs m'n broodjes zijn zompig.’ ‘Zo erg is het nog nooit geweest.’ En is die boot nou wel of niet bijna omgeslagen..?! De warme choco doet goed. Heerlijk om die samen met de langzaam smeltende slagroom op te lepelen. Al lukt dat amper. Mijn handen bibberen alle kanten uit. Het draagt wel bij aan het heroïsche gevoel. Want jee, wat vinden we onszelf stoer met z'n allen! 

Als we naar buiten kijken en het nog steeds met bakken uit de hemel komt, zakt de moed sommigen 'n beetje in de schoenen (en die zaten al zo vol met water...) Maar de weergoden zijn ons gunstig gezind. In de verte gloort er toch echt wat blauw aan de hemel. En het komt onze kant op! Als de boot leeg gehoosd is, stuiven we terug naar Weesp. De terugweg gaat altijd sneller. Zeker als je wind mee hebt!

 Eenmaal terug bij de vereniging zijn we nog steeds niet helemaal opgedroogd. Maar de warmte van de gelegenheidskoks doet dat snel vergeten. Glühwein, snert en het clubhuis dat is omgetoverd tot gezellig restaurantje, zorgen voor een mooi besluit van een heerlijke dag. En ach, als dit de ‘ergste’ is die er geweest is, durf ik het nog wel n keer aan... :-)

De gedekte tafels en de onvolprezen kookploeg. vlnr: Loes, Margriet, Hetty, Frida.

Tourcommissie en kokers, dank voor de goede zorgen en gezelligheid! Graag tot de volgende!

Jantien Meijer